Od początku maja w naszym muzeum można oglądać wystawę fotograficzną „Muzykanci. Ryzykanci”.
Wystawa prezentuje wybranych instrumentalistów z terenu Kurpiowskiej Puszczy Zielonej. Pochodzą z różnych środowisk oraz grup zawodowych i wiekowych i stanowią przykłady ludzi żyjących z pasją. Wśród sfotografowanych znaleźli się instruktorzy muzyczni i taneczni, kierownicy i członkowie zespołów folklorystycznych, osoby zajmujące publiczne stanowiska, emeryci, osoby pracujące, studenci i uczniowie. Tym co ich łączy jest zamiłowanie do muzyki tradycyjnej. Co ciekawe, o ile nauka gry na instrumencie zazwyczaj odbywa się zgodnie z tradycyjnym modelem przekazu pokoleniowego (starsi uczą młodszy), o tyle mobilizacja do wspólnego muzykowania coraz częściej jest inwencją tych drugich.
Prócz prezentacji muzykantów, ekspozycja odzwierciedla obecny stan instrumentarium na Kurpiach Zielonych. Większość sfotografowanych osób gra na harmonii pedałowej. Mniej liczna jest grupa skrzypków i grających na bębenkach. Dość popularna harmonijka ustna, została na wystawie jedynie zasygnalizowana. Najrzadziej występującym instrumentem jest klarnet.
Wystawa „Muzykanci. Ryzykanci” nie przedstawia wszystkich instrumentalistów kurpiowskich. Liczba muzykujących jest znacznie większa.
Wystawa ze zbiorów Muzeum Kultury Kurpiowskiej w Ostrołęce.

           „Obrazek dla każdego. Fabryczne obrazy z przełomu XIX i XX wieku” to kolejna odsłona wystawy obrazów fabrycznych, która przygotowana została przez Muzeum Wsi Opolskiej w Opolu w 2009 roku. Autorką scenariuszy wystaw w Opolu i Olsztynku jest Elżbieta Oficjalska, a nowy wizerunek wystawie w Salonie Wystawowym  nadała Krystyna Wojtaszek – Markunas.  

Do obejrzenia ekspozycji  „Obrazek dla każdego. Fabryczne obrazy z przełomu XIX i XX” zapraszamy od 4 grudnia 2014 roku do 15 kwietnia 2015 roku.

-----------------------------------------

        Był czas, gdy ściany izb i pokojów ozdobiły obrazy wytwarzane w fabrykach obrazów. Drukowane w hurtowych ilościach, stanowiły namiastkę sztuki wysokiej, do tej pory dostępnej tylko bardziej zamożnym. Od połowy XIX wieku niemal każdego stać było na oleodruki kupione na jarmarku, w czasie pielgrzymki, w miejskiej księgarni, a także otrzymanymi w prezencie od krewnych lub pracodawców (np. na zakończenie służby). Zadaniem obrazów fabrycznych było naśladowanie obrazów olejnych. Tę rolę najlepiej spełniały oleodruki, które adresowano do niewyrobionych artystycznie odbiorców ze wsi i miasteczek.               
        Rozpowszechnienie obrazów umożliwił rozwijający się w 2. połowie XIX wieku przemysł reprodukcyjny, który stwarzał warunki do masowego drukowania dzieł każdego rodzaju, rozmiaru i wielkości. Reprodukcje obrazów najpierw pojawiły się w domu mieszczańskim, skąd szybko trafiły do białych izb wiejskich chałup i pokojów robotniczych mieszkań. Stosunkowo szybko stały się wyrazem upodobań artystycznych chłopów i robotników.
    Obrazy drukowane wieszano również w budynkach publicznych – gospodach, restauracjach, szkołach, urzędach, szpitalach, lazaretach, więzieniach, ochronkach i przytułkach. Każde z tych miejsc wymagało odmiennego motywu. W urzędach wieszano portrety władców i prezydentów, w szkołach i ochronkach – obrazki dydaktyczne i poglądowe, w gospodach lubiano obrazy myśliwskie, w więzieniach natomiast ceniono motywy skłaniające do refleksji.
             Wystawa –Obrazek dla każdego. Fabryczne obrazy z przełomu XIX i XX wieku  przybliża niezwykle bogaty świat obrazów drukowanych, które jeszcze niedawno zdobiły niemal każdy dom. Podczas dyskusji nad tego typu obrazami zazwyczaj uwagę poświęca się oleodrukom religijnym. To prawda, że dominowały w wiejskich domach, ba – były takie, które ozdabiano niemal wyłącznie obrazami o treści religijnej. Nie zmienia to faktu, że wśród obrazów fabrycznych wiele reprezentuje niezwykle bogatą i rozległą tematykę świecką. Ta zaś jest tak bardzo naznaczona stygmatem kiczu, że często – również na wystawach muzealnych – jest pomijana.
         Dziś obrazy fabryczne znajdują coraz więcej wielbicieli którzy doceniają wartość bogato ornamentowanych i zdobionych błyszczącą miką druków XIX-wiecznych, a także – jakże słodkich w swej naiwności – obrazów pląsających nimf i panien śniących o zamążpójściu. Warto więc przypomnieć sobie zapomniany świat obrazów fabrycznych, tym bardziej, że charakterystyczną cechą znakomitej ich większości jest pozytywny i optymistyczny przekaz.

                                                                         Elżbieta Oficjalska